Trzy rekordy na Czo Oju
1984/1985

Trzy rekordy na Czo Oju 1984/1985

"Było to pierwsze zimowe wejście i do tego, sportową, wspaniałą drogą, przez ścianę, której nie dała rady taka sława, jak Messner."

Cel wyprawy

Andrzejowi Zawadzie tuż po zdobyciu Everestu marzyło się zimowe wejście na K2. Po wspólnym, polsko-kanadyjskim rekonesansie zimą 1983 roku pod K2, wobec braku możliwości organizacji wyprawy na najwyższy szczyt Karakorum i drugi szczyt ziemi, Zawad złożył Kanadyjczykom propozycję organizacji zimowej wyprawy na dziewiczy o tej porze roku Czo Oju. Pomysł był odważny: spróbować wytyczyć nową drogę, wysoką na blisko trzy kilometry południowo-wschodnia ścianą. Do 1984 roku tylko jednej wyprawie udało się pokonać tę ścianę - w 1978 roku dokonali tego Austriacy Edi Koblmüller i Alois Furtner, uznając drogę za ekstremalnie trudną. Zimą 1982 roku próbę podjął Reinhold Messner, w międzynarodowej wyprawie słynnego Włocha brał udział Wojciech Kurtyka. Ekipa Messnera poddała się już 19 grudnia, a w korespondencji z Elizabeth Hawley, Messner stwierdził: Uważam, że mamy szczęście, że wszyscy wróciliśmy, nawet bez szczytu. Mimo złych rokowań na sukces, Andrzej Zawada zdecydował się podjąć to wyzwanie.

Fakty

Oficjalna nazwa wyprawy:
International Winter Cho Oyu Expedition 1984-85

Status wyprawy:
wyprawa międzynarodowa, polsko - kanadyjska, centralna

Droga wejścia:
nowa droga na ścianie południowo-wschodniej

Liczba uczestników: 12 osób

Założenia bazy: 30 grudnia 1984 r.

Zdobycie wierzchołka: 12 lutego 1985 r.

Skład wyprawy

Uczestnicy z Polski

Andrzej Zawada – lider (56 l., KW Warszawa)

Maciej Berbeka (30 l., KW Zakopane)

Eugeniusz Chrobak (45 l., KW Warszawa)

Jan Krzysztof Flaczyński – lekarz (33 l.)

Mirosław Gardzielewski (31 l., KW Trójsmiasto)

Zygmunt A. Heinrich (47 l., KW Kraków)

Maciej Pawlikowski (33 l., KW Zakopane)

Jerzy Kukuczka (36 l., KW Katowice)

Uczestnicy z Kanady

Marten Berkman (23 l.)

André Frappier (47 l.)

Jacek „Jacques” Olek – zastępca kierownika (40 l.)

Yves Téssier – lekarz (44 l.)

Nepalski personel bazowy

Chhetrapati Shrestha – oficer łącznikowy

Thukten Sherpa – sirdar

Ang Dawa Sherpa – kucharz

Bal Bahadur „Maila” – pomocnik kucharza

Mohit Syangbo Lama – goniec pocztowy

Skrócony harmonogram wyprawy

Baza (fot. Fundacja Himalaizmu Polskiego im. Andrzeja Zawady).

1984

17 grudnia

18 grudnia - J. Kukuczka prosi Andrzeja Zawadę o możliwość odłączenia się od wyprawy i dołączenia do gliwickiej wyprawy na Dhaulagiri. Obiecuje, że po ataku szczytowym powróci pod Czo Oju.

18 grudnia

23 grudnia

24 grudnia

25 grudnia

30 grudnia

1985

3 stycznia

4 stycznia

5 stycznia

6 - 9 stycznia

10 stycznia

12 stycznia

17 - 29 stycznia - zaporęczowanie najtrudniejszego fragmentu drogi - wywieszonego seraka, uskoku powyżej CII - i założenie CIII. Dokonały tego dwa zespoły: Berbeka - Pawlikowski i Chrobak - Gardzielewski.

13 - 28 stycznia

29 stycznia

30 stycznia -
4 lutego

5 lutego

6 - 8 lutego

8 lutego - po udanym ataku na Dhaulagiri, do bazy dociera J. Kukuczka.

9 lutego

10 lutego - M. Berbeka i M. Pawlikowski poręczują drugi, kluczowy fragment drogi - lodowy filar nad CIV.

11 lutego

12 lutego - o godz. 14:20 M. Berbeka i M. Pawlikowski stają na wierzchołku Czo Oju.

12 lutego

13 lutego

15 lutego - o godz. 17:30 Z. Heinrich i J. Kukuczka stają na wierzchołku Czo Oju.

15 lutego

18 -19 lutego

22 - 24 lutego

1 marca

17 marca

Rezultat wyprawy

Pierwszy raz w historii himalaizmu udało się poprowadzić nową drogę na ośmiotysięcznik zimą. Wyczyn zespołu Zakopiańczyków Berbeka - Pawlikowski był tym większy, że trudności na południowo-wschodniej ścianie były ekstremalne, porównywalne do tych spotykanych na wymagających drogach skalno - lodowych w Alpach. Tu jednak wspinaczka odbywała się wyżej niż wierzchołek Mont Blanc. Wyprawa była - jak zwykł mawiać Andrzej Zawada - udana i szczęśliwa. Na dodatek, prócz dwóch rekordów na Czo Oju, Jerzy Kukuczka dołożył trzeci - jako pierwszy człowiek w historii wspiął się jednej zimy na dwa ośmiotysięczniki. Wejście na Czo Oju było bez wątpienia jednym z największych, sportowych osiągnięć w historii zimowego wspinania na ośmiotysięczniki.