Zimowa wyprawa na 
Mount Everest 1979/1980

Zimowa wyprawa na Mount Everest 1979/1980

"To był najszczęśliwszy dzień w moim życiu - (po wejściu Leszka Cichego i Krzysztofa Wielickiego na wierzchołek Everestu)"

Cel wyprawy

Do 1979 roku jedynie sto osób osiągnęło wierzchołek Everestu. Odkąd w 1953 roku Brytyjczycy jako pierwsi ludzie postawili stopę na najwyższej górze świata, każde państwo stawiało sobie za punkt honoru, by mieć swojego przedstawiciela na Górze Gór.

W 1978 roku na szczyt weszła Wanda Rutkiewicz - uczestniczyła w niemieckiej wyprawie Karla Marii Herrligkoffera - wówczas Andrzej Zawada uznał, że „rozwiązała nasz problem”, ale nie był z tego zadowolony. Uważał, że pierwsze, polskie wejście na najwyższą górę świata powinno się odbyć w ramach polskiej, narodowej wyprawy. Jednocześnie dyskredytował wejście drogą normalną (drogą pierwszych zdobywców), latem, uznając je za niesportowe.

Zimowa wyprawa na Mount Everest miała być tak samo polską odpowiedzią na zdobywanie szczytów Himalajów, jak i początkiem zupełnie nowej ery w najwyższych górach świata. Bo jeszcze nikt nigdy nie wszedł na górę przekraczającą osiem tysięcy metrów wysokości zimą. Architektami tego wyczynu mieli zostać Polacy.

Fakty

Oficjalna nazwa wyprawy:
Polish National Everest Expedition

Status wyprawy: wyprawa narodowa

Droga wejścia:
droga pierwszych zdobywców przez Przełęcz Południową

Liczba uczestników: 20 osób

Budżet wyprawy: ok. 250 tys dolarów

Założenia bazy: 31 grudnia 1979 r.

Zdobycie wierzchołka: 17 lutego 1980 r.

Skład wyprawy

Skład wyprawy

Pemba Norbu - Sirdar

Bishwanath Regmi

Mingma Tenzing

Pemba Thondu

Indare Bhadur

Pasang Nima

Nawang Yonden

Krzysztof Cielecki

Ryszard Szafirski

Ryszard Gajewski

Aleksander Lwow

Andrzej Heinrich

Kazimierz W. Olech

Robert Janik

Marian Piekutowski

Jan Holnicki-Szulc

Janusz Mączka

Ryszard Dmoch

Maciej Pawlikowski

Krzysztof Wielicki

Leszek Cichy

Andrzej Zawada – kierownik
(w momencie wyprawy miał 51 lat,
Klub Wysokogórski Warszawa)

Walenty Fiut

Józef Bakalarski

Bogdan Jankowski

Stanisław Jaworski

  • Alpiniści
  • Łączność, obsługa telewizyjna
  • Personel bazowy i tragarze wysokościowi

Skrócony harmonogram wyprawy

1977

11 maja

25 grudnia

1978

luty

listopad
grudzień

1979

21 marca

lipiec
sierpień

22 listopada - przyznanie pozwolenia na zimowe wejście na Mount Everest. Szykująca się na letnią próbę (marzec 1980 roku) wyprawa  Andrzeja Zawady miała niespełna miesiąc, żeby przygotować dodatkowy sprzęt i wyposażenie potrzebne do próby ataku także zimą.

7, 15 i 19 grudnia

23 grudnia

31 grudnia

1980

4 stycznia

5 stycznia

8 stycznia

9 stycznia - 5900 m n.p.m. - zaporęczowanie lodospadu Khumbu - tzw. Icefallu - ogromnej i śmiertelnie niebezpiecznej zerwy lodowej, która - jak twierdził Ryszard Dmoch - stanowiła “klucz do Everestu”. Dokonał tego zespół kierowany przez Andrzeja Zygę Heinricha. Drogę przez lodowy labirynt udało się odnaleźć i zabezpieczyć w cztery dni! Dopiero teraz szerpańscy tragarze wysokościowi mogli zacząć transport ładunków do obozu pierwszego.

9 stycznia

15 stycznia

15 stycznia, 7150 m n.p.m. - założenie przez zakopiański zespół: Ryszard Gajewski, Maciej Pawlikowski, Krzysztof Żurek obozu trzeciego na wysokości 7150 metrów.

16-22 stycznia

23 stycznia

23 stycznia - 7800 m. n.p.m. - pierwsza próba założenia obozu IV, Krzysztof Wielicki dochodzi na ścianie Lhotse do wysokości 7800 m. i zakłada depozyt sprzętu.

24 stycznia

25 stycznia

27 stycznia

28 - 29 stycznia

30 stycznia

31 stycznia -
5 lutego

6 lutego

9 lutego

10 lutego

11 lutego, 8000 m n.p.m. - Leszek Cichy, Walenty Fiut i Krzysztof Wielicki dochodzą na Przełęcz Południową na 8000 m i zakładają obóz czwarty.

11 lutego

12 lutego

13 lutego

14 lutego

15 lutego, 8000 m n.p.m. - Andrzej Z. Heinrich i Szerpa Pasang wychodzą z obozu czwartego w kierunku szczytu, dochodzą do 8350 m i zawracają. Ustanawiają nowy, zimowy rekord wysokości, poprawiając ten z Lhotse z 1974 roku.

15 lutego

16 lutego

17 lutego, 8848 m n.p.m. - Leszek Cichy i Krzysztof Wielicki wychodzą z obozu czwartego w kierunku szczytu. O godzinie 14.25 stają na wierzchołku. Pierwszy raz w historii człowiek zdobywa ośmiotysięcznik zimą, na dodatek najwyższy szczyt ziemi.

17 lutego

18 lutego

19 lutego

18 - 20
lutego

22 - 26
lutego

27 - 29
lutego

2 marca

6 marca

7 marca

10 marca

Rezultat wyprawy

Bezprecedensowy sukces Polaków - wejście pierwszy raz w historii na ośmiotysięcznik, zimą, był preludium do otwarcia nowego sezonu w Himalajach. Dwa lata wcześniej, w swoim Memoriale Andrzej Zawada pisał: “Rozpoczęcie sezonów zimowych w Himalajach otworzyłoby przed alpinizmem nowe horyzonty. Zdobyte już w sezonach przed- i pomonsunowych najwyższe szczyty świata stałyby się ponownie dziewicze dla wypraw zimowych, tak jak kiedyś stało się w Alpach, Kaukazie czy Hindukuszu. Wyprawy zimowe w Himalaje będą historyczną konsekwencją rozwoju sportu wysokogórskiego”. Teraz, w lutym 1980 marzenie Zawady stało się faktem. Jedyne co spędzało sen z oczu kierownika wyprawy była obawa, czy alpiniści z innych krajów podejmą rzuconą rękawicę, czy zimowe wspinaczki w himalajach nie zostaną potraktowane jako “sztuka cyrkowa”, nie warta zachodu. Podjęli, już w grudniu 1980 roku, słynny Japoński himalaista i podróżnik, Naomi Uemura zorganizował zimową wyprawę. Nie udało mu się zdobyć szczytu. W liście do kronikarki himalajskich wspinaczek, Elisabeth Hawley pisał: - “Myślę, że już nie wrócę na Everest zimą. To dla mnie za trudne. Everest to okropna góra, Icefall jest bardzo niebezpieczny. Straciłem tu najlepszego przyjaciela.